Sommige dingen werken averechts, ken je dat? Zeg je juist iets om iemand mee op te beuren, valt t verkeerd. Of wil je iemand helpen die in de shit zit, maar door te helpen, wordt die afhankelijk van je, en worden ze zelf niet sterk genoeg om te staan. Of allerlei regels en opvattingen die je zouden moeten helpen om iets te geloven, maar die je alleen maar krampachtiger maken. Lastige dingen.

Door wat vrienden werd ik uitgedaagd om wat van m’n liedjes in de kroeg te gaan spelen. Ik kende cafe ‘Averechts’, heel gezellig, positief, met een open podium. De laatste tijd was ik bezig om een liedje over de verloren zoon af te schrijven. En dit leek me een geschikt kroegliedje.

Het liedje is ontstaan in Toscane, afgelopen zomer was ik met wat vrienden daar, en de omgeving, de glooiende lijnen van de heuvels, de …bomen (hoe heten die Italiaanse lange dunnen bomen) brachten allerlei ‘coming home’ gevoelens bij me boven. Het was net alsof ik een film zag met beelden van rennende voeten door het stof, een groot landhuis, en een ontmoeting. Op een rustig moment op de camping ontstonden de eersten pulserende zinnen, wat zich de afgelopen maanden heeft ontwikkeld tot een lied.
Het is geinspireerd door de vele inzichten waar ik in dit eeuwenoude verhaal altijd overheen gelezen heb. Zo’n mooi verhaal, maar de bril waardoor ik dit verhaal las, zorgde dat het averechts werkte.

Soms werken de dingen die we geloven over onze God ook averechts. En wij hebben er een handje van om de mooiste dingen van God als obstakels te maken in plaats van die mooie dingen te genieten. De heiligheid van God ervaren we als last, terwijl het bedoeld is om van te genieten.
Een van de dingen die Jezus in het verhaal van de verloren zoon doet, is keihard afrekenen met de mensen en ideeen die tussen God en mensen in kwamen. Kerkmensen die ervoor zorgden dat anderen zich schuldig gingen voelen over wat ze gedaan hebben. Ze geloofden dat mensen vanuit hun diepste schuld, genoeg ontzag voor God kregen. Of vanuit hun uiterste best doen, God meer konden behagen.
Lukas 15, waar Jezus het verhaal vertelt, heeft een ander perspectief. Niet het perspectief van wat wij moeten doen (berouw hebben, belijden, terug komen) maar een perspectief van een Vader, die ondanks alle pogingen van de zoon om als knecht terug te keren, ondanks de vreemde motivatie van de zoon om terug te komen, ondanks de verspilde buit, zijn zoon alleen maar extra in de watten wil leggen. Gekke bedoening. Is je wel eens opgevallen dat de Vader geen woord rept over t verleden van de jongen? Dat is typisch de Vader!

Gewapend met die vier coupletten, vijf vrienden, en drie akkoorden moest het gebeuren.

Het publiek was het gezellige kroegvolk, vrijdenkers, muzikanten, mooie mensen! Na een korte check of ze het verhaal toevallig kende, stak een enkeling de hand op (of was dat een teken naar de barman?) en knikte een ander toen ik vertelde dat Rembrandt eens mooie plaatjes bij dit 1975 jaar oude verhaal geschilderd had.

Samen met (drummer) Mark ramden we als een houthakkers op onze gitaartjes. De kop was eraf en ik verwacht dat dit verhaal nog een staartje krijgt.

Wie weet tot ziens op een dinsdagavond in Cafe “averechts” in Utrecht?

Voor de liefhebber hier een voorproefje:

[pro-player width=’480′ height=’55’ type=’MP3′]http://www.kitemedia.nl/roald/upload/gevonden.mp3[/pro-player]