BESTEL HIER

De afgelopen dagen heb ik samen met de band flink in de kou gestaan om de videoclip op te nemen voor ‘Voorzichtig’. Dit lied vraagt al heel lang om beeld:

‘Een koud nederland en een misplaatste veel te bekrompen kerk’

Het lied schreef ik met Nederland in mijn achterhoofd en de plek die de kerk inneemt. In de kerk vinden we vaak een warme plek, soms zelfs een warm bad. Genieten geblazen. Een warmte die ik niet kan missen en ook nooit zal afraden aan anderen. tegelijkertijd zie ik in heel Nederland, zowel in christelijke kringen als daarbuiten de kou van eenzaamheid, depressie, verslaving, zelfmoord, armoede, uitbuiting, misbruik, ongeluk, veroordeling, liefdeloosheid.

Soms lijkt het wel of de warmte van de kerk eerder afschrikt dan uitnodigt. Hoe komt dat? Is het licht te fel voor ons of anderen die hun pupillen wijd geopend hebben om te zien in het donker? Of wordt de kerk een nep disney tafereel, dat druipt van zoetheid en mist het elk raakvlak met t ruwe leven?
Ik kan alleen waarnemen dat wij gelovigen een grote bek hebben bij bepaalde onderwerpen, als een soort  waterhoofden spugen we waarheden over onszelf en anderen heen. Waarheden waar niemand zich aan kan houden, waarheden die te groot, te fel, te zoet, te buitenaards zijn om tot ons te laten komen, zonder dat we een deel van zelf moeten amputeren.

En als we niets van onszelf hoeven weg te snijden, omdat we perfect passen in deze waarheid, omdat we het er zonder kleerscheuren van af hebben gebracht.
En als we de eindstreep halen door achter onze veilige muren elkaar naar de mond te praten
En als we van achter ons porceleinen wangetjes, opgesmukt met rouche,glimlachen dat God goed is, en alles wat kapot is, met een plakkertje ‘werelds’ bestickeren.

Dan wil ik kerst vieren.
Een kerst waarin we onszelf niet hoeven te amputeren, en ook niet de man, die z’n huis kwijtraakte, aan de grond raakte, en even rust vond met wat drugs.
Of de vrouw die geen kind kon zijn, maar vroeg wist wat er van haar verwacht werd, en zichzelf met haar prachtige lichaam enorm dienstbaar kon inzetten voor de mannen die haar beloonden, en wat haar pijn even verdoven zal.
En voor de jongen die het alleen moet doen, van zichzelf, omdat niemand hem geleerd heeft wat het is om zorg te , van zijn omgeving geen ruimte krijgt om en z’n leven op orde weet te brengen, en alle onbeholpenheid buiten de deur houdt, en zichzelf daarmee ook, maar in ieder geval overleeft hij. Alleen in de kerstvakantie zijn onbeholpenheid 2 keer zo hard weer tegenkomt.
En voor de buurvrouw die niet voldoet aan de eisen van de tijd, en het vertrouwen in vriendinnen heeft opgegeven en haar weg zoekt op het internet, waar haar nieuwe vrienden er wel voor haar zijn, mits ze selectief twittert. En niemand zou het anders doen, want ook is de prijs hoog: gekend worden is onbetaalbaar.

Laten we de illusie dat wij anders zijn maar uit ons hoofd zetten.
De enige reden dat wij de warmte durven opzoeken is puur te danken aan iemand anders die het met ons heeft aangedurfd. En dan bedoel ik niet Jezus, maar iemand die Jezus wilde zijn voor ons. Iemand die ons hielp om in dit sprookje te geloven. iemand die ons deed voelen dat het waar was. Iemand die zichzelf niet amputeerde van het onbehaaglijke gevoel van de pijn van de ander.

Hoe zou kerst eruit zien als we ons nou eens niet wegstopte wat pijn doet?
Ik hoop dat dit lied Jezus-volgers helpt om zichzelf weer terug te kunnen geven aan God, om weer te kunnen meevoelen met de ander.
Niet de problemen met vernurftige woorden te hoeven oplossen, maar te willen staan naast koude voeten in de modder.
En dat onze tranen en onze schouders anderen helpen. En niet als visitekaartje voor de kerk, maar als troost voor de prostitue, de drugsverslaafde, de buurvrouw, je vriend, je vreemde oom.

Ookal is dit beeld mijlenver van hoe ik leef,
Ookal lijkt deze hemel buitenaards.
Ookal voelt dit kwetsbaar en klinkt het wereldvreemd in de oren.
wellicht een gok, een risico, misschien gewaagd?

Misschien voorzichtig aan beginnen met iets kleins, iets wat nog mag groeien, iets kwetsbaars.
Zoals God een baby plompverloren overliet aan de grillige praktijken van de mensheid, wetende dat deze baby in de ogen van velen “nutteloos” gestorven is?

Mijn baby: “de videoclip van voorzichtig”,  hoop ik snel te kunnen tonen.

Wordt vervolgd…