Gelovig en Depressief
In de media verscheen een half jaar geleden het verschrikkelijke nieuws dat Rick Warren’s zoon zelfmoord heeft gepleegd na jarenlange depressie. Kloppen de ideeen die we als christenen hebben over depressie wel?
Depressie en Hoe de kerk daar mee omgaat.
Zelf ben ik enkele jaren flink depressief gewees, ik heb gemerkt hoe onwennig mensen daarmee om konden gaan. Er werden me vanuit goede bedoelingen allerlei short-cuts aangeboden in verschillende soorten en maten. Mijn boekenplank ligt vol met boeken die ik greeg van goedbedoelende kerkgenoten. En juist dat hielp uiteindelijk niet. Het signaal dat er mee gegeven werd was: lees dit, want dan lost het je probleem op. Na een lange periode begon ik me af te vragen of ’t er in eerste instantie wel acceptatie voor is. De goedbedoelde gebeden en adviezen gaven me eerder het gevoel dat mensen me uit het proces wilden trekken.
Een enkeling durfde het aan om me in het proces te laten, zonder een welgemeende oplossing aan te dragen. En dat leverde die persoon wel een flink gevoel van machteloosheid op. In die periode heb ik gemerkt hoe krachtig het is als mensen durven het lijden te accepteren of zelfs met je mee durven te lijden. Wat voor moois gebeurd er dan: Er ontstaat vertrouwen dat je het aankan, geloof vanuit de ander krijgt vorm in jou! Niet door woorden, maar door het lef van de ander. Het geloof dat aandurft in plaats van nep-geloof dat zelf wegvlucht voor het lijden. Soms merk ik dat mensen die de bijbel hanteerden als magische spreuken-boek minder boodschap hadden aan het accepteren van lijden. Zelf heb ik gelukkig gemerkt dat Jezus niet bang is om met mij de depressie door te gaan en de angsten in de ogen te durven kijken . De manier van ‘redden’ was anders dan ik en anderen verwachtten. Juist door met mij in de diepte aanwezig te zijn, werd de angst en depressie dragelijk en ontwapend.’ Inmiddels gaat het beter met me en heb ik draagkracht ontwikkeld voor de depressies. Hoe? Door niet langer een fix te vinden in allerlei geestelijke uitvluchten, maar door langzaam maar zeker meer houvast te vinden in vriendschappen en in laag tempo het lijden in mezelf en anderen te accepteren. Achteraf kijk ik terug naar een periode van depressie en merk ik dat de kerk een te makkelijk antwoord had die voor mij natuurlijk extreem aantrekkelijk was: God haalt je uit de put. Uiteindelijk ben ik blij dat er mensen met me in de put wilden zitten. Opmerkelijk was wel dat de mensen met de grootste geloofsuitspraken het minste durf hadden om naast me te staan.’ ‘In een onbeschrijflijke zware depressie schreef ik ‘Barstensvol’ op zoek naar bescherming en begrip.
Hoe kunnen we er in Jezus lichaam, mensen met depressie en andere geestelijke aandoeningen, omarmen?
Lees hier: “Christenen, doorbreek de schaamte van depressie en duisternis”