“Onze Bijbelkring wilde ontdekken hoe je als kerk invloed kunt hebben op je omgeving. Dat lukt niet door binnen de kerkmuren te blijven. Ik had het gevoel dat de kerk zich afsloot voor de maatschappij. Dat stond me tegen. Moet de kerk niet juist midden in de modder staan?

Onze kring besloot zich te verbinden met mensen zonder verblijfspapieren – een groep die we nauwelijks kenden. Via Stichting Noodopvang kwamen we in contact met twee jonge jongens, van wie één als tiener naar Nederland is gevlucht. Hij werd hier opgepakt en gevangengezet in Detentiecentrum Zeist. Nu is zijn asielverzoek afgewezen en moet hij het land uit.
Hun verhalen gaven me een machteloos gevoel; ik had hen niets te geven. Zij waren gevlucht en ik leefde in mijn wereldje vol gemak. Zo is het liedje ontstaan.

Ik kan woedend worden om het feit dat mensen als nummers worden behandeld. Zonder geldige papieren ben je gewoon de sjaak, dan kom je in een detentiecentrum terecht. Onrecht ten top! Die woede kan ik in mijn kerk niet kwijt, terwijl boosheid goed is. God kan het gebruiken om dingen in gang te zetten.”