Donec eget mauris at ipsum molestie bibendum. Praesent sed nisi sed orci tempus auctor. Fusce rutrum elit tristique velit eleifend tempus. Praesent ultrices purus ut urna pellentesque eleifend id quis metus curabitur diam velit.
Nu al staan zo’n 250 mensen gereed om a.s. woensdag te protesteren tegen het onzinnige #bedbadbrood compromis van het kabinet. Ze zeggen tegen het kabinet: #GaTerug en kom met een beter plan.
Hieronder de drie redenen waarom ik hier woensdag niet aan meedoe.
Ik ben al jaren mijn vertrouwen in de politiek kwijt. Door het kabinet terug te sturen, komt er echt geen beter plan. VVD en PVDA denken alleen maar aan de peilingen. Denk je nou echt dat er iemand van mening verandert als er mensen op een plein gaan staan?
Protesteren is voor rebelse types die vooral ‘tegen’ zijn. Ik geloof in positiviteit: je ongenoegen uiten met spandoeken en de straat op gaan horen daar niet bij. Ik gebruik mijn recht om te stemmen. Ik wil ook best geld overmaken aan een goed doel of een deken opsturen aan iemand die het koud heeft. Maar ik werk niet mee aan wanorde.
Onze (groot)ouders gingen nog de straat op om hun ongenoegen te uiten, wij doen dat tegenwoordig met een vinkje, een like, een retweet. Samen ‘trending’ worden, dat is het nieuwe massaprotest! Hoewel zo’ntwibbon mij toch wat ver gaat.
Trouwens: ik ben te druk om even naar zo’n stad te rijden. Ik heb net vorige week een stuk land gekocht voor mijn nieuwe biologische boerderij en moet het gaan bekijken. Donderdag koop ik vijf paar vegetarische ossen die woensdagnacht nog gekeurd moeten worden. Mijn vriendin en ik hebben die woensdag precies twee jaar een relatie. Quality time! Niet heel romatisch om haar te trakteren op een protestbord toch?
Maar als ik toch… …zou protesteren, dan zou dat vanwege deze redenen zijn:
De universele mensenrechten, waaronder het bieden van bed, bad en brood, gelden voor iedereen. Iedereen. Mensenrechten overstijgen de politieke vraag of je een soft of streng beleid moet voeren tegen mensen zonder papieren. Nederland mag niemand op zijn grondgebied een veilig en menswaardig bestaan ontzeggen.
Volgens de universele rechten van de mens heeft iedereen aanspraak op haar rechten en vrijheden. Zonder voorwaarden te stellen en zonder enig onderscheid. Het bieden van een recht, onder voorwaarde dat men mee moet werken aan uitzetting, is simpelweg chantage.
Ik ga protesteren vanuit egoïsme: mensenrechten zijn het meest basale recht waarover je geen compromissen kan sluiten. Het kabinet moet worden duidelijk gemaakt dat ze de grens overschreden hebben. Dit kan niet, niet mag niet en dit moet veranderd worden! Als de mensenrechten slechts privileges worden die we geven onder voorwaarde die het land zelf goed uitkomt, mogen we het dan nog wel rechten noemen? En wie stelt straks de voorwaarden van mijn rechten, als ik het recht nodig heb? Sta jij dan klaar? En nu? Of heb je dan net een stuk land gekocht, vijf ossen die gekeurd moeten worden en ben je net getrouwd?
Dit blog verscheen op ZINVLOED.nl
Twee jaar lang heb ik genoten van de theologie van Joseph Prince. Alleen na een jaar bleef er iets knagen aan dit aantrekkelijke evangelie: Een opgepoetst westers verhaal dat je aanmoedigt om vooral zelf veel te genieten van Gods genade, dan volgt de rest vanzelf.
Het heeft me geholpen om een flinke tijd meer vertrouwen te krijgen in God. Ik heb gesnoept van de preken over Gods vaderhart. Vooral mijn gereformeerde opvoeding die doorspekt was met zonde- schuldtheologie ondermijnde het beeld van God als liefdevolle Vader. In Jong & vrij (de snelgroeiende Joseph Prince kerk in Nederland) wordt dat calvinistische geloof in rap tempo opgelost.
Na een tijdje komen de excessen; de neiging om pijn en lijden weg te stoppen in de nieuwe genade-theologie. Genade wordt dan een trucje, een vorm: ‘Kijk naar Jezus, en niet naar je problemen’.
Volgens mij is dat iets te kort door de bocht en werkt het ontkenning van je problemen in de hand. ‘Kijk naar Jezus en je problemen’ is dan volgens mij een betere samenvatting van het evangelie. Want als we Jezus zien, ontstaat er geloof om ook je problemen in de ogen aan te kijken. Dan is genade niet meer een makkelijke vorm, maar een weg, een proces waarin het hele leven, met alle facetten, een plek krijgt.
Wat me vooral tegenstond in de Joseph Prince beweging was dat er gesproken werd over:
1. ‘Pas op dat je niet onder de genade vandaan valt’, Er ontstaat dan een soort wettische genade waarbij mensen wel of niet bij de juiste club horen. Er heerst een besef dat er binnen de Jong & Vrij het ware evangelie wordt verkondigd en er wordt op een vriendelijke en milde manier neergekeken op andere kerken.
2. De leiders van Jong & vrij wisten geen raad met bijvoorbeeld de bergrede en andere scherpe teksten van Jezus. Toen ik daar vragen over begon te stellen volgde het advies om vooral veel naar de kerkdiensten te komen en je te laten vullen met de genade van God werd door de voorganger. Zo worden moeilijke teksten ontweken en weggemoffeld.
Een andere methode is de ‘wisseltruc’. Deze wordt ingezet als men stuit op teksten waarin duidelijk wordt dat Jezus zelf lijden heeft gekend. De wisseltruc werkt zo: ‘Jezus is gestorven, zodat ik mag leven’ en die wordt nog door merendeel van de christenen onderschreven. Maar ook ‘Jezus was vrijgezel, zodat ik een relatie kan hebben’ tot aan ‘Jezus was arm, zodat ik rijk mag zijn’ en nog verder: ‘Jezus heeft zijn Kruis op zich genomen zodat ik succesvol mag zijn’.
ik ben zelf niet vies van het geloof dat God je ook wil helpen in je geldzorgen. Afhankelijkheid van geld is flink lastig, niet alleen voor de rijken. Toch geloof ik niet dat rijkdom en succes het evangelie is.
Als mooie dingen uit de bijbel worden als beloftes worden uitgelegd, en bij de wat moeilijkere bijbelteksten de wisseltruc wordt ingezet, ben ik op mijn hoede.
Joseph Prince is overigens super creatief met de bijbel. Van de tabernakel tot de ark, tot aan hele veldslagen en andere verhalen uit het (vooral) oude testament, ontdekt hij prachtige vondsten: Hij weet in alle verhalen een metafoor te vinden die verwijst naar zijn succes-Jezus. Soms heel leerzaam en mind-blowing en soms vervreemdend van de Jezus die ik ken. Het is lastig om je niet te laten overrompelen door deze prachtige bijbelstudies. Kritisch denken wordt in dergelijke genade-kerken niet aangemoedigd. Joseph Prince is een begenadigd spreker met leuke grapjes. Met zijn charisma weet hij dit grace-imperium enorm te vergroten, natuurlijk wordt dat gedaan uit naam van Jezus.
Ookal schotelt deze Joseph prince de mensen een makkelijk evangelie voor, toch denk ik dat het z’n vruchten af kan werpen. Een niet-gelovige kan er het vaderhart van God in leren kennen en wellicht Jezus liefde erin proeven. Ik ben dankbaar dat ik de periode in Jong & Vrij heb mogen meemaken, maar ook dankbaar dat ik me heb weten los te maken van de aantrekkingskracht ervan.
Ik hoop dat de tv uitzendingen van Joseph Prince mensen niet in z’n greep houdt of teleurstelt als de succesverhalen verdwijnen en het een gevangenis wordt waar de moeilijke facetten van het leven buiten de deur gehouden moeten worden.
Zou de Joseph Prince theologie een springplank kunnen zijn voor niet-gelovigen? Is er een manier om vanuit deze aantrekkelijke genade-theologie door te groeien naar voldoende geloof, om het lijden en de pijn in de ogen te durven kijken?
Roald Schaap
Singer/songwriter