Enkele maanden geleden sprak ik Robert-Jan Zwart, die toen nog druk bezig was om zijn ideeen en vragen over de rol van de kerk te vertalen naar een film. De visie en de gedachten van hem spraken me enorm aan en soms heb je dat, je praat en puzzle stukjes van je eigen ideeen die zich aan het vormen zijn, vallen samen met stukjes van anderen. Vaak denk ik dan: Vet, God laat doorsijpelen wat er in Zijn hart leeft. En anderen proeven dat ook. Of is het de tijdgeest die zich laat lezen? Hoe dan ook, het borrelde bij mij en was benieuwd hoe zijn docu-drama zou uitpakken. Ik mail Robert-Jan een mp3tje van ‘Voorzichtig’, het liedje dat ik in 2007 schreef waarin ik mn visie op de kerk en nederland probeerde te vatten in woorden.
Ik hoop dat het samen met de film van Robert-Jan een beeld vormt van iets waarvan we nog niet weten waar het naar toe gaat, maar waar we al wel vast op voorbereid moeten zijn. Hoe kan t lichaam, de kerk, niet als instituut, of dogma politie, maar als beweging van liefde en genade zijn plek vinden in de toekomende tijd? Of is het toch echt gebeurd met de kerk, en kunnen we beter opdoeken?
Kijk de film hier:
Drie jongeren willen met de documentaire “Het Laatste Avondmaal” mensen aan het denken zetten over de toekomst van de traditionele kerk. Want is die kerk in de huidige vorm nog relevant voor de maatschappij?
http://www.hetlaatsteavondmaaldefilm.nl/
Heb je onze videoclip van ‘Voozichtig’ al gezien? Dat kan hier:
Concept:
We zijn als mensen in de Kerk vaak bang voor de buitenwereld, we zitten opgesloten in eigen tunnelvisie. We keren ons af van de dingen die we veroordelen, maar we sluiten ons buiten de wereld en daarmee verliezen we onze mogelijkheid om ons te laten raken. We beschermen ons voor de gebrokenheid, door te schermen met waarheid.
Als wij denken dat wij andere mensen kunnen helpen dan hebben we het mis. We kunnen wat betekenen als we zelf geraakt durven worden. Als je je door de pijn en verdriet van mensen laat raken dan ontstaat er vertrouwen bij anderen in de Jezus waar wij in geloven. Maar is ons geloof echt zo standvastig dat we ons durven laten raken? Of moeten we misschien dichter bij God zijn ipv de kerk, om zo ook dichter bij de wereld te kunnen zijn?
Verder gaat het lied in op de verandering in de samenleving, individualisme, ontbreken van veilige gezinnen en liefde, en overvloed aan andere gratis surrogaat liefde, typisch nederlandsche drang naar vrijheid, oppervlakkig vriendschap, onze veroordelende woorden terwijl we onze ogen sluiten voor de ander, ons contact met de buren, de afgezonderde plek van de kerk in onze samenleving, kerken die we zien sluiten, en hoe God nieuwe wegen zoekt naar zijn kinderen.
Beeld:
Een opblaaskerk: we zitten als christenen gevangen in onze eigen bubbel. We hebben geen contact meer, spreken andere taal, kijken vanuit onze tunnelvisie naar de wereld, maar we distantieren ons van het leven, en veranderen in afzijdige engeltjes. We kunnen eruit stappen en ons ipv door de kerkelijke structuren te laten beschermen, onze bescherming verwachten zoals Jezus dat beloofd heeft: Gaat heen, maakt alle volken tot mij,. en ZIE: Ik zal bij U zijn.
