Gelovig en Depressief
In de media verscheen een half jaar geleden het verschrikkelijke nieuws dat Rick Warren’s zoon zelfmoord heeft gepleegd na jarenlange depressie. Kloppen de ideeen die we als christenen hebben over depressie wel?
Depressie en Hoe de kerk daar mee omgaat.
Zelf ben ik enkele jaren flink depressief gewees, ik heb gemerkt hoe onwennig mensen daarmee om konden gaan. Er werden me vanuit goede bedoelingen allerlei short-cuts aangeboden in verschillende soorten en maten. Mijn boekenplank ligt vol met boeken die ik greeg van goedbedoelende kerkgenoten. En juist dat hielp uiteindelijk niet. Het signaal dat er mee gegeven werd was: lees dit, want dan lost het je probleem op. Na een lange periode begon ik me af te vragen of ’t er in eerste instantie wel acceptatie voor is. De goedbedoelde gebeden en adviezen gaven me eerder het gevoel dat mensen me uit het proces wilden trekken.
Een enkeling durfde het aan om me in het proces te laten, zonder een welgemeende oplossing aan te dragen. En dat leverde die persoon wel een flink gevoel van machteloosheid op. In die periode heb ik gemerkt hoe krachtig het is als mensen durven het lijden te accepteren of zelfs met je mee durven te lijden. Wat voor moois gebeurd er dan: Er ontstaat vertrouwen dat je het aankan, geloof vanuit de ander krijgt vorm in jou! Niet door woorden, maar door het lef van de ander. Het geloof dat aandurft in plaats van nep-geloof dat zelf wegvlucht voor het lijden. Soms merk ik dat mensen die de bijbel hanteerden als magische spreuken-boek minder boodschap hadden aan het accepteren van lijden. Zelf heb ik gelukkig gemerkt dat Jezus niet bang is om met mij de depressie door te gaan en de angsten in de ogen te durven kijken . De manier van ‘redden’ was anders dan ik en anderen verwachtten. Juist door met mij in de diepte aanwezig te zijn, werd de angst en depressie dragelijk en ontwapend.’ Inmiddels gaat het beter met me en heb ik draagkracht ontwikkeld voor de depressies. Hoe? Door niet langer een fix te vinden in allerlei geestelijke uitvluchten, maar door langzaam maar zeker meer houvast te vinden in vriendschappen en in laag tempo het lijden in mezelf en anderen te accepteren. Achteraf kijk ik terug naar een periode van depressie en merk ik dat de kerk een te makkelijk antwoord had die voor mij natuurlijk extreem aantrekkelijk was: God haalt je uit de put. Uiteindelijk ben ik blij dat er mensen met me in de put wilden zitten. Opmerkelijk was wel dat de mensen met de grootste geloofsuitspraken het minste durf hadden om naast me te staan.’ ‘In een onbeschrijflijke zware depressie schreef ik ‘Barstensvol’ op zoek naar bescherming en begrip.
Hoe kunnen we er in Jezus lichaam, mensen met depressie en andere geestelijke aandoeningen, omarmen?
Lees hier: “Christenen, doorbreek de schaamte van depressie en duisternis”
Ja Roald, het is een altijd een goed moment om dit soort zaken bespreekbaar te maken. Of de kerk de juiste plaats is om hulp te bieden, ik betwijfel het. Het zou zo moeten zijn, maar mijn persoonlijke ervaring is dat de kerk hierin fors te kort schiet, helaas. Als de kerk het niet doet, laat christenen het onderling wel doen.
Zelf kan ik niet niet begrijpen hoe het is om met depressie te leven. Door schade en en schandeheb ik geleerd om maar niet met goed bedoelde en goedkopen adviesen te komen, of meteen met gebeden. Is het niet beter om stil te zitten en te luisteren of om samen te zwijgen. Misschien samen een potje pool spelen of samen eten. En alleen samen bidden als de andee daar behoefte aan heeft, uiteraard wel in de eigentijd met God de ander in gebed voor Gods troon brengen.. Liefde en aandacht zijn beter dan woorden.
Prachtig gezegd! Lees ook: Drop Like Starts van Rob Bell.
Als naaste is het erg moeilijk te begrijpen wat iemand met een depressie mee maakt en nodig heeft. Door het bespreekbaar te maken, wordt het een klein beetje meer te begrijpen. Iemand die dicht bij mij staat schreef ooit:
“Ik ben ervan overtuigd dat jouw wereld en mijn wereld ooit weer dezelfde mogen zijn.
Geef me alsjeblieft de tijd…. Of probeer van jouw wereld naar mijn wereld te komen. Mij tegemoet te komen.”
Rick Warren zou eens bij zichzelf te rade moeten gaan. Hij heeft zijn geloof in God ongetwijfeld ook aan zijn zoon verkondigd en die is zo wanhopig daarvan geworden dat hij zelfmoord pleegde. Zo liggen de feiten. Geloven zoals Rick Warren gelooft kan iemand tot zelfmoord drijven. Zoon Matthew heeft zich niet kunnen losmaken van de religieuze waanzin die vader Rick dagelijks verkondigt in zijn preken en in zijn boeken. Wie zou niet wanhopig worden van de overtuiging dat de mens in zijn leven slechts EEN opdracht kent: volg God en lees zijn woorden en alles komt goed. De dominee of pastor geeft zijn visie op het geloof in God en wie hem serieus neemt gaat een leven vol ellende tegemoet, sommigen worden zelfs tot zelfmoord gedreven. Rick Warren zou er goed aan doen om tot inkeer te komen: als een mens wordt voorgehouden dat “hij leeft en sterft alleen voor de Heer”, is dat een boodschap die mensen alle levenslust kan ontnemen. De zelfmoord van zijn zoon vormt daarvan het bewijs.
Om nou meteen Rick Warren de schuld te geven is ook weer zo typisch. Wellicht is er iets mis in de manier waarop we we schermen met ons antwoordenboekje de bijbel, maar je gaat echt te ver door een persoon hier aan te wijzen als de oorzaak. Dat vind ik dan weer smakeloos.
Ik vind dat mensen zoals Rick Warren doordrongen moeten worden van hun verantwoordelijkheid. Er bestaat een grote categorie zoekende mensen die op zoek zijn naar de zin van hun leven en volledig in de ban raken van mensen zoals Rick Warren. Die zoekers leven in de overtuiging dat wat Rick Warren (en mensen zoals hij) verkondigt De Waarheid is waaraan niet te tornen valt. In werkelijkheid is zijn “Leer” niets meer dan een levensovertuiging die blijkbaar voor Rick Warren bevredigend is maar dat niet hoeft te zijn voor anderen. Zijn leer kan bij zijn volgelingen zelfs leiden tot de stellige overtuiging dat ze door een opperwezen zijn veroordeeld omdat ze er niet in slagen te leven naar de regels zoals Rick Warren die verkondigt, bijvoorbeeld in zijn boek “The purpose driven life.” Ze kunnen vervolgens zelf het doodvonnis voltrekken.
Lees even mee:
I have read many books that suggest ways to discover the purpose of my life. All of them could be classified as “self-help” books because they approach the subject from a self-centered viewpoint. Self-help books, even Christian ones, usually offer the same predictable steps to
finding your life’s purpose: Consider your dreams. Clarify your values. Set some goals. Figure
out what you are good at. Aim high. Go for it! Be disciplined. Believe you can achieve your
goals. Involve others. Never give up.
Of course, these recommendations often lead to great success. You can usually succeed in reaching a goal if you put your mind to it. But being successful and fulfilling your life’s purpose
are not at all the same issue! You could reach all your personal goals, becoming a raving success
by the world’s standard, and still miss the purposes for which God created you. You need more
than self-help advice. The Bible says, “Self-help is no help at all. Self-sacrifice is the way, my
way, to finding yourself, your true self.”
Daar is geen woord Grieks bij: Je moet jezelf opofferen om jezelf te vinden. Rick is op zoek gegaan naar sturing in zijn leven en denkt die gevonden te hebben in God. Dat is mooi voor hem, maar is het werkelijk nodig dat hij anderen, waaronder zijn zoon, ervan probeert te overtuigen dat hun leven geen snars waard is tenzij ze zijn ideeën in de praktijk brengen?
Rick weet het allemaal heel zeker:
It’s not about you.
The purpose of your life is far greater than your own personal fulfillment, your peace of mind,
or even your happiness. It’s far greater than your family, your career, or even your wildest dreams
and ambitions. If you want to know why you were placed on this planet, you must begin with
God. You were born by his purpose and for his purpose.
Die arme Matthew. Hij zat opgescheept met een vader die hem bijbracht dat het heel erg verkeerd is je eigen geluk na te streven. Gemoedsrust is volgens vader Rick niet belangrijk, doen wat God wil, daar gaat het om in het leven volgens Rick. Het is goed mogelijk dat Matthew niet meer wilde leven omdat hij voelde dat hij niet naar de wetten van zijn vader kon of wilde leven. Een vader vervult een bijzondere rol in het leven van een mens. Het is een rolmodel dat je niet zo maar terzijde kunt schuiven. Niet kunnen of willen leven volgens de regels van iemands vader verscheurt een mens. Dat is waarschijnlijk ook met Matthew gebeurd. Matthew heeft zich nooit gerealiseerd dat wat zijn vader schreef en preekte geen bijzondere betekenis had. Het was niets meer dan “het leven en hoe je dat dient te leven volgens Rick Warren.”
Rick zou er verstandig aan gedaan hebben dat uitdrukkelijk te vermelden bij alles wat hij schrijft en verkondigt.
“Life according to Rick Warren.” Die woorden zouden moeten worden toegevoegd aan de titel van zijn boek “The purpose driven life.”