...

flavorHelaas, is me vanmorgen het nieuws ter ore gekomen dat Flavor Festival gaat stoppen.

Uitleg: ‘De afgelopen tijd is er heel erg hard gewerkt om Flavor Festival dit jaar tot een nog groter succes te maken dan afgelopen jaar. Hoewel de kaartverkoop goed liep, bleven de inkomsten uit sponsoren dusdanig achter dat het financiële risico te groot werd. ‘
http://flavorfestival.nl/flavor-festival-2014-gaat-niet-door/

Jammer

Er waren vele vrijwilligers  hard bezig, partner organisaties waren plannen aan het smeden, er waren leuke artiesten geboekt. Voor mezelf ook erg jammer, omdat op het Flavor Festival zaterdag 23 augustus de album/boek presentatie van ‘Kerk Binnenstebuiten’ stond gepland’.

 

Dankbaar

Ik ben erg dankbaar naar Flavor Festival voor het vertrouwen van ze om me uit te nodigen als spreker . In de afgelopen jaren heb ik enorm genoten van hun aanbod op het festival en de sfeer die er tijdens de concerten was. Voor mijn gevoel HET festival dat bruggen kan slaan tussen een christelijke sub-cultuur en de brede samenleving. Het is spijtig dat zij juist in de problemen komen vanwege tekort aan sponsoring. Voor mij was Flavor Festival een plek waar zout z’n smaak behoudt.  Hoewel er in deze financiele lastige tijden meer schepen ondergaan, hoop ik dat het ruimte biedt voor meer lokale kleine initiatieven. Wellicht gaat het kriebelen bij meer mensen om in hun eigen stad kleine evenementen en maatschappelijk relevante festivalletjes op te zetten?

 

Nieuwe lokatie

We zijn voor de album/boekpresentatie van ‘Kerk Binnenstebuiten’ op zoek  naar een nieuwe lokatie. Heb je tips voor een mooie passende lokatie in het centrum van het land, of moeten we het toch lokaal op allerlei plekken lanceren? Ik houd me aanbevolen, alvast dank!

 

Help mee

Deze week zijn we gestart met de crowdfunding van www.kerkbinnenstebuiten.nl en daar hebben we nog veel hulp bij nodig. Wil je meehelpen in de realisatie van het album? Zie hier de video met korte uitleg van het project:

 

Help mee!

 

 

 

koffie_03_txtLaat de buitenkant los

Singer/songwriter Roald Schaap maakt een cd, boek en spel in één. De aankomende twee maanden kunnen de lezers van CIP.nl door crowdsourcing en crowdfunding meeschrijven en investeren in ‘Kerk Binnenstebuiten’. Hoe zie jij de toekomst van je kerk? Volg en reageer op deze serie van 6 artikelen van Roald Schaap.

Vertrouwen in de kerk gedaald

In de afgelopen week schreven veel kranten over het SCP-onderzoek Geloven binnen en buiten verband: ‘Het vertrouwen in de kerk is sinds 20 jaar niet zo laag geweest’ en ‘jongeren zijn neo-fundamentalist’. Grote uitspraken waarvan we ons af kunnen vragen of ze correct zijn. Wat we ook van die uitspraken vinden, we herkennen in ieder gevallen dat de kerk kleiner en orthodoxer wordt.
Het vertrouwen in de kerk is intern gedaald, maar ook de kloof is te groot geworden. Is dat wat we willen? We zullen als kerk onze fundamenten moeten durven los te laten om in gesprek te blijven met onze omgeving.

Experiment

Ik denk dat het nodig is om ons niet af te sluiten van de samenleving, maar om juist naar buiten te bewegen. Er zijn al veel boeken geschreven over de naar buiten gerichte kerk. Wat we volgens mij nodig is hebben is niet nog meer theorieboeken, maar hebben we een plek nodig om in het klein te oefenen wat we in het groot terug willen zien. Iemand die niet oefent of probeert zal eerder terugvallen op oude manieren en er niet in slagen om een grote uitdaging aan te gaan. Maar iemand die met vallen en opstaan kleine uitdagingen aangaat, is in staat op den duur grotere uitdagingen aan te gaan.
In een recent artikel met René Erwich zegt hij: “Sommige kerken weten onvoldoende wat er in hun omgeving gaande is. Door zelfonderzoek kunnen gemeenten leren om zonder angst te experimenteren.” En dat is precies wat we volgens mij de afgelopen 60 jaren onvoldoende gedaan hebben. In gesprekken met theologen en organisaties merkte ik dat het schrijven van een boek ons niet het zetje gaat geven om actief te worden. Met ‘Kerk Binnenstebuiten’ hebben we een spel ontwikkelt dat je speelt met je kring of vriendengroep, om zo spelenderwijs te ontdekken welke mogelijkheden er zijn om je aan je omgeving te verbinden.
Kleine beproevingen die je als groep doet, vormen je op een veel effectievere manier dan wanneer je alleen iets leest. In een groep is er een vangnet, gesprek en een veilige plek om door het spelen verder te komen.

Sub-cultuur Jezus’ plan?

In Nederland zorgde de verzuiling dat elke levensbeschouwing een eigen beweging werd, met eigen scholen, eigen kerken, clubjes en verenigingen. Na de jaren 60 heeft de ontzuiling plaatsgevonden, maar het lijkt erop dat de christelijke zuil zich heeft doorontwikkeld tot een nieuwe eigen sub-cultuur. Maar was dat de bedoeling van Jezus toen hij zei dat we het zout der aarde en het licht der wereld zijn? Er liggen geweldig veel kansen nu de samenleving door de crisis weer verlegen zit om mensen die zich inzetten voor de zwakkeren. Stappen wij in dat gat als kerk? Als we als kerk niet gaan mengen met andere sub-culturen zullen we de aansluitinggaan missen. Kunnen wij als kerk in het café met dartende bouwvakkers optrekken, samen eten met vreemdelingen en koffieavonden hebben met moeders in achterstandswijken? Kan de kerk weer inspiratie vormen voor kunstenaars, muzikanten en modeontwerpers?

Als de kerk binnenstebuiten gaat, dan laten we onze veilige buitenkant los, zodat ons binnenste zichtbaar wordt.

Denk mee en reageer hieronder! Als reactie op jouw antwoorden volgende week op CIP.nl een vervolgartikel van Roald Schaap.
1 – Hoeveel vriendschappen heb je buiten je gelovige kring? 
2 – Wat zijn de redenen waarom we ons als kerk bewegen in een eigen sub-cultuur?
3 – In hoeverre zorgt het vasthouden aan onze eigen fundamenten ervoor dat we geen dialoog meer aangaan met andersdenkenden?
4 – Durven je de kerkstructuren op te geven als dat meer contact met de buitenwereld zou opleveren?
5 – Hoe zie jij de toekomst van je kerk in jouw woonplaats?

lucht

Singer/songwriter Roald Schaap kreeg het opnieuw voor elkaar om in contact te komen met alle burgemeesters van Nederland. De burgemeesters reageerden positief op het voorstel van Roald om 5 mei geen luchtalarm te luiden.

Lees het artikel op nrc.nl 😀

GFor the better part of a decade I suffered from a chronic mystery illness that was attacking me from the inside out. Countless doctors and specialists couldn’t diagnose me, couldn’t give me a name for what was happening. They told me it was all in my head — that I could pull myself out of it if I just tried harder.

After eight years of sickness, a doctor handed me a slip of paper. On the paper was the name of the disease I had been fighting; the disease that had been fighting me.
I wept with joy.

I had a name. The symptoms were real. I did have a medical condition. I was not doing it to myself.

Because of the name, I found out I was not alone; there were thousands of other people dealing with the very same condition. Because of the name, I discovered community, support, resources, and treatment. Because of the name, I recovered.
Because of the name, fatigue and pain are no longer a way of life for me.
Which is why I am giving a name to a spiritual condition that is even more real and more dangerous than the disease that robbed me of my physical health for many years:

Post-Traumatic Church Syndrome.

PTCS presents as a severe, negative — almost allergic — reaction to inflexible doctrine, outright abuse of spiritual power, dogma and (often) praise bands and preachers. Internal symptoms include but are not limited to: withdrawal from all things religious, failure to believe in anything, depression, anxiety, anger, grief, loss of identity, despair, moral confusion, and, most notably, the loss of desire/inability to darken the door of a place of worship.

The physical symptoms of PTCS — which may or may not be present — include: cold sweats, hives, nausea, vomiting, sexual dysfunction, sleep disturbance, rashes, heart palpitations, increased blood pressure — oh, to heck with it. The symptoms are as varied as the people who suffer them.

There are degrees of PTCS — maybe you can still walk into a church, maybe you can’t, maybe you take the long way on the highway to avoid the sight of a steeple, maybe you’re even standing in the pulpit. But the one thing we all have in common is that we crash into religion when we go looking for God.

And the crashing has left us with spiritual whiplash, broken bones, bruises, welts and lacerations. It has left us feeling alone and scared and suffering. It has left us with a boatload of internal and external symptoms the persons of spiritual authority tell us are all in our heads and would go away if we just had more faith.

Don’t believe them.

Post-Traumatic Church Syndrome is not in your head, and you are not alone.

When I tackled my own case of PTCS and blogged about it (http://thirtybythirty.com/), I received story after story — in person and via email and snail mail—from people who were suffering from PTCS. Our stories may be different, but the result is the same: we yearn for God without being bound by dogma and subject to spiritual abuse.

Though I wish I could give you an answer of how to recover from PTCS in 800 words or less, I can’t. (It took me a year and a crazy journey through thirty religions to recover from my own case of PTCS.) Each journey back to spiritual health is as unique as the person taking it.

But what I can do is hand you this virtual slip of paper stating the condition you’ve been fighting — the condition that’s been fighting you. I can tell you there are thousands, maybe even millions of us. I can tell you that I recovered, that healing is available, that God will meet you wherever you are or aren’t.

But most of all, I can tell you a name. Sometimes a name is halfway to healing.

Reba Riley is the author of Post-Traumatic Church Syndrome: A Humorous Memoir of Healing, Hope, and 30 Religions Before 30 (Chalice Press, Fall/Winter 2014). She may be reached for comment at rebecca@thirtybythirty.com. Join the PTCS group on Facebook:https://www.facebook.com/groups/PTCSgroup/

Bron: http://www.patheos.com/blogs/faithforward/2014/03/its-called-post-traumatic-church-syndrome-and-yes-its-real/
Posted by: In: Algemeen, van alles 01 mrt 2014 0 comments Tags: , , , , ,

Elke dag zwaaide de 84 jarige Tinney Davidson vanuit haar stoel naar de kinderen die onderweg naar school waren, 7 jaar lang. Ookal reageren vele mensen niet op vreemden, zij zag ze staan niet alleen door een klein knikje. Elke passerende tiener krijgt een vrolijke zwaai en de grote glimlach van Mevr Davidson.

‘Ik hou gewoon van de kinderen’, zegt ze. ‘En ze kijken allemaal naar binnen, dus als ze toch kijken, kan ik net zo goed zwaaien. Zo is het begonnen.’

Nadat ze zich 7 jaar lang door eenvoudigweg vriendelijk heeft gezwaaid en gelachen, hebben de kinderen besloten om  een klein gebaar te maken naar haar…

Posted by: In: Algemeen, van alles 06 feb 2014 0 comments Tags: , ,

Voor het nieuwe album ben ik op zoek naar de ultieme vervanger van cd, liefst wel een fysiek product!

Heb jij de creatieve oplossing? Een USB stick met muziek, een download code op kaart? Of zoiets creatiefs als deze knakker?

Ik ben heel benieuwd naar jullie ideeen. Moet het een pepermunt rolletje zijn met ingebouwde usb? Of gewoon een standaard cd hoes? Of vind je een download kaart net zo gemakkelijk?